تقویم ادبی جهان در دهم جولای، برابر با 19 تیرماه، با نام دو نویسنده آشنا پیوند خورده است؛ مارسل پروست، خالق رمان هفت جلدی «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» که جلدهای نخست این کتاب را با هزینه شخصی خود منتشر کرد و «آلیس مونرو» که دغدغه‌ها و مشکلات زنان درونمایه اغلب آثارش است.

 پروست؛ نویسنده‌ای در جست‌وجوی لحظه‌های زندگی

پروست دهم جولای سال 1871 میلادی متولد شد. وی از کودکی با ضعف جسمانی دست و پنجه نرم کرد و در 51 سالگی درگذشت. پروست آثارش را با سبک خاص خود می‌نوشت، شخصیت‌هایش را تحلیل می‌کرد، از نثری پر از پیچیدگی و تکلف بهره می‌گرفت و از همین رو نوشته‌هایش به مذاق هر کسی خوش نمی‌آمد.

پروست را با رمان «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» می‌شناسند. این رمان در هفت جلد نوشته شده که هر کدام از مجلدها نامی مستقل دارند. او نیز مانند بسیاری از نویسندگان مطرح موفق نشد در زمان حیاتش شاهد انتشار تمامی کتاب‌هایش باشد. نگارش رمان «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» بین سال‌های ۱۹۰۸ تا ۱۹۲۲ میلادی انجام شد و انتشار آن تا سال ۱۹۲۷ به طول انجامید.

این نویسنده مطرح جهان بخش‌هایی از رمان «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» را در سال 1912 میلادی در روزنامه «فیگارو» منتشر کرد ولی بعد از آن برای متقاعد کردن ناشران مشکلات زیادی را متحمل شد. ناشری حاضر نبود ریسک انتشار این کتاب را بر عهده بگیرد و سرانجام پروست مجبور شد کتابش را برای چاپ به انتشاراتی بدهد که یک شرط برای چاپ سه جلد نخست این رمان گذاشته بود؛ این‌که نویسنده باید تمامی هزینه‌های انتشار را بپردازد.

پروست این شرط را پذیرفت اما سرمایه‌گذاری او بی‌نتیجه نبود و وی در سال 1918 میلادی جایزه ادبی گنکور را برای جلد دوم  «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» به دست آورد و به شهرت رسید.

وی در سال 1922 بر اثر بيماری برونشيت از دنیا رفت و بخش‌هایی چند جلد از رمانش پس از مرگ پروست منتشر شد. این رمان در ایران با ترجمه مهدی سحابی منتشر شده است. گرچه او در طول زندگی‌اش روزهای سختی را پشت سر گذاشت اما «در جست‌وجوی زمان از دست رفته» روایت امید و غنیمت شمردن روزهای زندگی است.

زنان در زندگی و شناساندن پروست به جهانیان نقش مهمی داشتند. او که در رمان مطرح خود وضعیت جامعه ادبی، هنری، فلسفی و اجتماعی کشور فرانسه را در اواخر قرن ۱۹ و اوایل قرن بیستم میلادی تحلیل کرد و به عنوان چهره‌ای فرهیخته معرفی شد، بعد از مرگش از نگاه سلست آلباره، خدمتکار خانه‌ای که پروست در سال‌های پایانی زندگی در آن زندگی کرد، به اهالی ادبیات، از نگاهی متفاوت، شناسانده شد.

کتاب خاطرات «آلباره» را مینو حسینی و شهرزاد ماکویی در ایران با عنوان «آقای پروست» منتشر کرده‌اند. این خاطرات را فردی به نام ژرژ بلومن بازنویسی کرد و در آن بخشی از شخصیت شناخته نشده پروست شرح داده شده است. 

در سال 1953، سال‌ها بعد از مرگ پروست، اثری ناتمام از او با نام «علیه سنت بوو» منتشر شد.

آلیس مونر، روایتگر بردباری‌های زنانه

مونرو، نویسنده دیگری است که در دهم جولای سال 1931 میلادی به دنیا آمد و در سال 2009 موفق به كسب جایزه بین‌المللی «من بوكر» شد. اغلب داستان‌های این نویسنده، با تاكید بر وضعیت و روابط انسانی و از زاویه زندگی روزمره انسان‌ها روایت می‌شوند و داستان‌های كوتاهش، شهرتی جهانی دارند. وی معمولا، با زبانی ساده، پیچیدگی‌های زندگی انسانی را روایت می‌كند و به همین دلیل، برخی وی را با آنتوان چخوف مقایسه کرده‌اند. 

گروهی از منتقدان او را نماد داستان‌های زنانه می‌دانند زیرا اغلب از دغدغه‌ها و مشکلات زنان در داستان‌هایش می‌گوید؛ برای مثال وی در یکی از آخرین آثارش که در اواخر سال 1391 با عنوان «خوشبختی در راه است» در ایران منتشر شد روایتگر زندگی مادری است که باوجود از دست دادن سه فرزندش می‌کوشد به زندگی بازگردد. قهرمان‌های‌ اصلی او در داستان‌های این مجموعه اغلب زنانی هستند که با وجود مشکلات فراوان، صبورند و راهی برای گذشتن از مشکلات سختی‌های زندگی می‌یابند.

آلیس مونرو در سال 2009 برنده جایزه ادبی من بوکر شد. این نویسنده کانادایی در ایران با داستان‌های کوتاهی شناخته‌ شد که در مجلات از وی ترجمه و منتشر شد.

در سال 2012 میلادی نیز مجموعه داستانی به نام «زندگی عزیز» (Dear Life) از مونرو منتشر شد و آخرین اثر منتشر شده از وی به زبان انگلیسی محسوب می‌شود. ترجمه این کتاب هنوز در ایران منتشر نشده است. 

این نویسنده شهیر نخستین مجموعه داستانش را در سال 1968 میلادی منتشر کرد و نشر افق نخستین بار اثری از او را با نام «گریزپا» در سال 1385 راهی کتابفروشی‌ها کرد.

تاکنون از مونرو آثاری چون «خوشبختی در راه است»، «دورنمای کاسل راک»، «رویای مادرم»، «عشق زن خوب»، «پاییز داغ» و «فرار» به فارسی ترجمه شده است.